SAVUNMA SANATLARI
Ninjitsu: Ninjutsu Feodal Japonya zamanında Ninjalar (Şinobiler) tarafından uygulanmış öğretilerek, geliştirilmiştir. Ninjutsu ruhsal arınma ile mutlu bir kişilik amaçlar. Bunun yanında Ninja’nın amacı kendisi, çevresi ile tüm insanlar için barış getirmektir.
Aikido: Karşılaşma sırasında amaç kendini korumak, saldırganın gücünü saldırgana karşı kullanarak safdışı bırakmaktır. öteki savaş sanatlarindan özellikle farkı düşmanın dengesini yitirmesini sağlamak ile “kombo” denilen, arka arkaya yapılan birkaç teknik ile saldırganı safdışı bırakmaktır.
Tekvando: Tekvando (Uluslararası adı ile Taekwondo), çıplak el ile ayakla yapılan, Kore kökenli bir uzakdoğu savunma sanatı, bir savunma sporudur. Yaklaşık 600′lü yıllarda ortaya çıkan, birbirinden ayrı iki sistem olan “Ayak Sistemi” ile “Yumruk Metodu” zamanla bir araya getirilerek Tekvando ortaya çıkmıştır. Tekvando kelimesi, Korece Tae, Kwon ile Do kelimelerinin birleşiminden oluşmuştur. Tae, “tekme” ya da “ayakla yapılan vuruş”; kwon, “yumruk” ya da “elle yapılan vuruş”; do, “iyilik,doğruluk,fazilete giden yol, nizam” anlamına gelmektedir.
Hapkido: Hapkido geniş bir yelpazede; kol ile ayak eklem kilitlemeleri, fırlatma, her türlü ayak teknikleri, el teknikleri ile akrobatik jimnastik, eğme, bükme ile sinir noktalarına baskı tekniklerinin yanında ateşsiz her türlü silahı ustaca kullanmayı, günlük hayatta kullanılan eşyaları birer silaha dönüştürmeyi öğretir. Bir spordan daha fazla meşru müdafaaya uygun bir sanat olduğunu söylemek daha doğrudur
Tai Chi Chuan: Tai Ci Çüen veya Taijiquan (pinyin Tàijíquán ya da “yüce sonuncu yumruk”) genellikle Tai Ci olarak bilinen içsel Çin savaş sanatıdır.Tam olarak nasıl başladığı bilinmese de dövüş sanatlarında usta eski bir Taocu keşiş Chang San Feng, kaynaklarda Tai Ci’nin yaratıcısı olarak en çok ismi geçen kişidir. Tai Ci’nin yaratıcısı olarak onatlanan öteki bir kişi ise 9. nesil Chen ailesinden Chen Wang Ting’dir
Kung Fu: Kung Fu savunma sanatlarının temeli olan, en eski, en zengin bilgiyi içeren Shaolin Kung Fu’dan doğmuş, sonradan değişik coğrafyalar ile uluslarca farklı biçemler kazanmış olan bir spordur.
Karate: Karate, Japon silahsız savaş sanatı Karate Do için yaygın kullanılan kısaltılmış terim olup Japonca kara + te + do, sanat kelimelerinden oluşmakta, silahsız elin yolu sanatı anlamına gelmektedir. Zen Budizmi ile Japon kültürüyle yoğrulan Karate, kişinin kendini; bedensel, zihinsel olarak eğitmesi ilkesi üzerine kurulu, eğitim sistemi sayesinde insanı yeğinlikten uzaklaştıran, barışçıl duygular beslemesini sağlayan bir disiplindir.Karate Okinawa adasında doğmuştur
Teakkyun: Taekkyun geleneksel bir Kore dövüş sanatıdır. Taekwondo’dan farklı olarak hareketleri dansa da benzer. Japonya’da da kullanılan bu sanat bir meslek haline dönüştüğü için yasaklanmıştır. Soyu çok eskilere dayanan Taekkyun dövüş sanatı binlerce yıl önce Japonlarca da öğrenilmiştir. Taekkyun’un Çin’in Tai’ci si ile akraba olduğu da söylenmektedir. Fakat Taekkyun Kibar bir dövüş sanatıdır.
Muaythai: Muaythai Tayland’da ortaya çıkan, özgün adı Muaythai olan Tayland’ın ulusal sporu. Tayland Boksu da denir. Başta Tayland olmak üzere Vietnam, Kamboçya gibi güneydoğu Asya ülkelerinde uygulanır. Yumruk, diz, dirsek ile tekmelerin kullanıldığı sert bir dövüş sanatıdır.
Sumo: Sumo Japonya’da çok eski tarihten bu yana, birçok adet ile töreye dayanan geleneksel bir güreş türüdür. Japoncadaki sumo, sumafu sözcüğünden gelmektedir. Bu “kendini savunmak” anlamına gelir. Bir Sumo güreşcisine Sumotori denir
Judo: Judo (ju:kibar,nazik; do:yol, öğreti : nezaket yolu) Japonya kaynaklı bir dövüş sanatı, bir spor dalıdır. Judo, Jujutsu dan gelistirilmiş, temel ilkeleri 1882′de Dr. Jigaro Kano’ca tanımlanmıştır. Judo Japon modern dövüş sanatlarının ilk örneği olmuştur.
Jujutsu: Jujutsu / Juijutsu Japonca’da yumuşaklık tekniği anlamına gelmektedir. Geleneksel Japon savaş sanatlarındandır. Rakibin saldırı ivmesinden faydalanarak, vuruş, tutuş, fırlatma ile bilek kilitleri gibi tekniklerle etkisiz hale getirmeye çalışmak üzerine kurulu uzun, çok yinelemeye dayanan bir eğitimi vardır.
İlk bakışta yukardaki listede bulunan, Sumo dışındaki bütün spor dalları, vurdulu kırdılı, sakatlanmaya yol açabilecek teknikleri içeriyor gibi görünmektedir.
Ancak gerçek durum böyle değildir. Başka bir deyişle bu spor dalları tek başına şiddet içeren tekniklerden oluşmuş değildir.
Bunların eğitimi için küçük yaşta çocuklar, belli bir elemeden geçirilerek alınırlar. Çünkü adayların zihin yapıları (zeka) ile karakterlerinin yüksek düzeyde olması istenir. Böylece bu çocuklar doğru ile yanlışı, iyi ile kötüyü birbirinden ayırabilmeye, kendilerine anlatılanı doğru olarak algılamaya daha baştan yatkın durumdadırlar.
Başlangıçta aday’ a dövüş teknikleri değil, vücudun çevikliğini sağlayabilecek jimnastik egzersizleri yaptırılır. Ama bundan da önce bu spor dallarının birer öğreti (doctrine) niteliğinde olan felsefesi aşılanmaya başlanır. Bunun özü, ana öğesi özgüvenin geliştirilmesi ile ruhsal dinginliğin sağlanmasıdır. Bu öğrenimin uzun bir bölümünü oluşturur.
Amacımız savunmayı öğrenmek kendimizi korumak. Temel savunma teknikleri ile daha zinde ve çevik bir vücuda sahip olabilirsiniz.